عیدی در عیدی
تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۴۶۸۳۹
کودک و نوجوان > فرهنگی - اجتماعی - خانه فیروزه‌ای > وقتی به یک ماه گذشته نگاه می‌کنیم می‌بینیم همه چیز چه‌قدر زود تمام شد. بامداد‌‌هایی که صدای دعای سحر در خانه می‌پیچید و غروب‌هایی که گوش‌هایمان به شنیدن آوای خوش «ربنا» یا «اسماء الحسنی» مانوس شده بود.
حالا عيد فطر از راه مي‌رسد. اين روز خودش، عيدي خدا به ما، براي يك ماه روزه‌داري و بندگي است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما وقتي به عيدي‌دادن و عيدي‌گرفتن فكر كرديم، ديديم خوب است دوچرخه هم عيدي‌هاي مخصوصي به نوجوانان فيروزه‌اي بدهد. پس، از چند تن از نويسنده‌ها و تصويرگر‌هايي كه سال‌هاست براي كودكان و نوجوانان كار مي‌كنند، خواستيم نوشته يا تصويري به عنوان عيدي براي خوانندگان دوچرخه در نظر بگيرند. آنها هم لطف كردند و براي اين‌كار وقت گذاشتند.
يک روز شيرين و دوست‌داشتني
محسن هجري:
افکار و عقايد آدم‌ها متفاوت است. هرکس به چيزي باور و اعتقاد دارد. بعضي‌ها از اين مزه خوششان مي‌آيد و بعضي‌ها آن مزه؛ بعضي‌ها از اين رنگ خوششان مي‌آيد و بعضي‌ها از آن رنگ؛ زيبايي جامعه‌ي انساني هم به همين گوناگوني و تنوع است، همان‌طور که يک باغ زيباي رنگارنگ.
اما به جرئت مي‌توان گفت يک روز در زندگي ما ايراني‌ها هست که بيش‌تر آدم‌ها، با هر عقيده و اعتقادي آن را دوست دارند. روزي که به عيد فطر مشهور است. روزي که در اين نوشتار آن را عيد شکوفايي مي‌نامم و اگر کمي حوصله کنيد، دليل آن را خواهم گفت.
سال‌ها پيش که براي فهم معناي کلمه‌ي فطر تحقيق مي‌کردم، به نکته‌ي جالبي بر‌خوردم. وقتي تاک، خوشه مي‌بندد، پيش از آن که غوره شود، دانه‌هايي سبز، اندازه‌ي ماش ظاهر مي‌شود. دانه‌هايي که نه مثل غوره ترش است نه مثل انگور شيرين؛ بلکه مزه‌اي گس مي‌دهد. و اگر براي اولين‌بار چنين چيزي را ببينيم، باور نخواهيم کرد که قرار است تبديل به ميوه‌اي شيرين و آبدار شود.
اما اين حالت که به آن «فطر» مي‌گويند، به منزله‌ي شکوفايي ميوه‌اي خوشمزه است که کام همه را شيرين مي‌کند. وقتي به فطر مي‌رسيم، در حقيقت شکوفايي چيزي را درون خودمان مي‌بينيم که حاصل روز‌هاي دشوار گذشته است. چيزي که حتي شايد گس و تلخ باشد، اما درون خود، شيريني به همراه دارد.
فاطمه سالاروند:
آن روز‌ها خبري از خانه‌هاي فرهنگ و کلاس‌هاي جورواجور نبود. روز‌هاي تابستان، بلند و کشدار و بي‌سرگرمي مي‌گذشت. کتاب‌هايي را که برادرم هر‌از‌گاهي برايم مي‌خريد، دوباره و چند‌باره مي‌خواندم و تابستان باز ادامه داشت. نمي‌دانم کدام سال بود و چند‌ساله بودم که رفتم کلاس قرآن «مشهدي‌عيسي».
کلاس در يکي از اتاق‌هاي کوچک خانه‌اش برگزار مي‌شد. چند‌تا دختر‌بچه جمع مي‌شديم و قرآن مي‌خوانديم. کتابچه‌اي داشتيم که رويش نوشته بود «عم جزء». مشهدي‌عيسي روخواني قرآن را به ما ياد مي‌داد، اما هيچ‌وقت نگفت عم جزء يعني چه، ما هم نپرسيديم. تا همين چند وقت پيش که فهميدم چون آن جزء قرآن با سوره‌ي «عم يتساء لون» شروع مي‌شود، به عم جزء معروف شده است.
يادم نيست کلاس قرآن مشهدي‌عيسي را تا آخر رفتم يا نه، اما اين که خاطره‌ي آن کلاس بعد از گذشت اين همه سال در يادم مانده، شايد به اين دليل است که مشهدي‌عيسي، از دوستان پدرم بود و يک‌جور‌هايي اسمش برايم با عيد فطر گره خورده است.
هر‌سال صبح عيد، مادر و پدر و خواهرم مي‌رفتند تا پشت سر «شيخ احمد‌آقا» نماز عيد بخوانند. نماز معمولاً زير سقف آسمان، در محوطه‌ا‌ي باز خوانده مي‌شد و صداي مکّبر از پشت بلندگو در همه‌جا شنيده مي‌شد. من در خانه مي‌ماندم و احتمالاً آن وقت صبح، خواب و بيدار بودم، اما صداي مکبر را مي‌شنيدم. آن صدا، صداي مشهدي‌عيسي بود که مي‌خواند:
اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِياَّءِ و َالْعَظَمَةِ، وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ، و َاَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ، وَ اَهْلَ التَّقْوى وَ الْمَغْفِرَةِ، اَسْئَلُکَ بِحَقِّ هذَا الْيَومِ، الَّذى جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمينَ عيداً...
بعد هم که مادر و پدر و خواهرم از نماز بر‌مي‌گشتند، سفره‌ي صبحانه پهن مي‌شد و مادر، همان‌طور که چاي مي‌ريخت قربان‌صدقه‌ي ماه مبارک رمضان مي‌رفت و خداحافظي با اين ماه عزيز هميشه برايش با دلتنگي و حسرتي عميق همراه بود.
حالا سال‌ها گذشته، نه پدر هست و نه مادر... از مشهدي‌عيسي هم خبر ندارم، اما هنوز هم بعد از گذشت اين همه سال، نماز عيد فطر را با صداي مشهدي‌عيسي به ياد مي‌آورم و صبحانه‌ي روز عيد را با دلتنگي مادر، که تا همين رمضان دو سال پيش، روز عيد را مهمان سفره‌اش بوديم.
معصومه انصاريان:
وقتي نوجوان بودم، روز‌هاي ماه رمضان هم طولاني‌تر بود و هم سخت‌تر. بعد‌از‌ظهر‌هايش بد‌جوري کشدار مي‌شد. عقربه‌هاي ساعت راستي‌راستي کند و بي‌حال مي‌شدند. من که روز‌هاي ديگر آتش‌پاره بودم و يک‌جا بند نمي‌شدم، روزه حس و حال بازي برايم نمي‌گذاشت. دراز به دراز مي‌افتادم تا خود افطار.
آن روز‌ها هم نه تبلت بود و نه گيم‌نت و نه سي‌دي‌هاي متنوع فيلم كه خودم را با آنها سرگرم کنم و گذشت زمان را احساس نکنم. حتي تلويزيون هم نداشتيم.
مامان که حال و روزم را مي‌ديد، دلش برايم مي‌سوخت و اصرار مي‌کرد روزه‌ام را بشکنم و چيزي بخورم. مي‌گفت نُه سالگي براي دختر‌هاي عرب بوده که هيکل‌دار بوده‌اند و قوي‌جثه، نه توي ريزه‌ميزه و لاغر‌مردني. اما من دوست داشتم روزه‌ام را نگه دارم.
روزه برايم عزيز بود. از ظهر به بعد که ديگر اصلاً دلم نمي‌آمد خرابش کنم. مي‌گفتم از صبح تا حالا زحمت کشيده‌ام، اين چند ساعت هم صبر مي‌کنم. بعد‌از‌ظهر‌ها کارم اين بود که دراز بکشم و منتظر افطار، چرت بزنم و با گرسنگي و تشنگي بجنگم.
خوب که فکرش را مي‌کنم، مقاومت من فقط به‌خاطر رضايت بابام نبود که دوست داشت ما روزه بگيريم. به‌خاطر اين هم نبود که جلوي هم‌کلاسي‌هايم کم نياورم که هر روز آمار هم را مي‌گرفتيم که چند روزش را گرفته‌اي و چند روزش را خورده‌اي.
خودم را در سکوت بعد‌از‌ظهر‌هاي طولاني ماه رمضان رها مي‌کردم. ظاهراً هيچ کاري نمي‌کردم، ولي داشتم با خودم کلنجار مي‌رفتم. افطار که مي‌شد، برنده‌ي اين کلنجار من بودم. به خودم توي آينه نگاه مي‌کردم، از خودم خوشم مي‌آمد.
روز‌هاي طولاني ماه رمضان همين‌طور يکي پس از ديگري مي‌گذشت تا شب عيد فطر که شادي دروني‌ام به اوج مي‌رسيد. وقتي هلال باريک ماه خودش را توي آسمان نشان مي‌داد، من حس شيرين عيد فطر را مثل شکلاتي ترد و تازه مزه‌مزه مي‌کردم.
تصويرگري: ليدا معتمد
تصويرگري: ناهيد لشگري فرهادي
تصويرگري: سميه علي‌پور
تصويرگري: فرينا فاضل‌زاد
در همین زمینه: روزه گرفتن در مدرسه راحت‌تر است دوست دارم معنی اسمم قصه‌گو باشد بامداد‌های روشن شهر من و نویسنده، همین الآن یک‌هویی!منبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۴۶۸۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اتفاق جالب بعد از حذف پرسپولیس در اراک؛ بازیکن حریف برای سرخ‌ها آرزوی موفقیت کرد
آفتاب‌‌نیوز :
پرسپولیس و آلومینیوم زیباترین بازی این دور از جام حذفی را در اراک برگزار کردند. دو تیم در پایان ۱۲۰ دقیقه به تساوی پرگل ۴-۴ رسیدند، ولی در ضربات پنالتی این شاگردان مجتبی حسینی بودند که مدافع عنوان قهرمانی را شکست دادند و راهی مرحله بعد شدند.
عارف حاجی عیدی بازیکن آلومینیوم که جزو خوب‌های تیمش در این بازی بود و یکی از پنالتی‌های تیمش را هم تبدیل به گل کرد، در پایان بازی و بعد از پیروزی مقابل پرسپولیس صحبت‌های جالبی را انجام داد. این بازیکن عنوان کرد پرسپولیس بهترین تیم آسیا و پرافتخارترین تیم ایران است. او همچنین برای پرسپولیس در ادامه لیگ آرزوی موفقیت کرد و ابراز امیدواری کرد تا این تیم بتواند در لیگ قهرمان شود. حاجی‌عیدی در پاسخ به سوال خبرنگار که پرسیده بود، او آیا طرفدار پرسپولیس است هم گفت: من درحال حاضر بازیکن آلومینیوم هستم و با این تیم قرارداد دارم.
منبع: خبر ورزشی
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است